Het Caféterras bij Nacht zoals Vincent van Gogh dat vereeuwigde in september 1888, bestaat nog steeds. Het ligt aan het huidige Place du Forum in Arles en heet tegenwoordig – hoe toepasselijk – Café van Gogh. Vincent van Gogh ontmoette daar zijn Amerikaanse schildersvriend Dodge MacKnight. Uit dit artikel blijkt dat Vincent zijn vriend een voorstel deed, wat door hem werd geaccepteerd. Een en ander vormt een opstapje naar de Orde van Malta c.q. de Tempeliers.
“Caféterras bij Nacht” is een prachtig olieverfschilderij op doek (80,7 x 65,3 cm) dat de avond ter plekke veel kleur geeft. Dat is te danken aan de contrasten tussen het geel/oranje gaslicht, de kleuren onder de luifel en het blauw van de sterrenhemel. Het werk bevindt zich in het Kröller-Müller Museum te Otterlo. Volgens de website van dit museum heeft Vincent de sterrenconstellatie op het werk precies zo geschilderd zoals die er in de nacht van 16 of 17 september 1888 uitzag.
De Waterman
Voornoemde datum lijkt echter onwaarschijnlijk, omdat op het schilderij het sterrenbeeld Waterman zichtbaar is. Bovendien is achter de daken een lichtgloed te zien, die duidt op de volle maan van 20 september 1888. Er zal behoorlijk wat lichtvervuiling zijn geweest, zodat Vincent de sterren extra heeft aangedikt. Mijn conclusie is dat het schilderij van een paar dagen na 17 september is, waarschijnlijk 21 september 1888, het begin van de herfst.
Op 21 september 1888 stond het sterrenbeeld Waterman ’s nachts aan de zuidelijke hemel. Dat Vincent de sterren van de Waterman weergeeft, zou kunnen verwijzen naar zijn goede Amerikaanse schildersvriend Dodge MacKnight. MacKnight vervaardigde voornamelijk aquarellen, zodat een bijnaam als “de water-man” goed bij hem gepast zou kunnen hebben.
Drankje
De Amerikaan woonde in Fontvieille, een dorp voorbij de Abdij van Montmajour, op een anderhalf uur lopen van Arles. Een ontmoeting op het caféterras bij nacht of avond aldaar met Vincent was voor hem makkelijk te doen. Tijdens een drankje op het terras kan Vincent hem verteld hebben over zijn voornemen om zijn vriend gecodeerd als onder andere “water-man” in zijn schilderij te betrekken. Misschien hebben ze daarbij gelachen om het feit dat vlakbij Fontvieille de ruïne van het Romeinse “aqua”duct van Barbegal is te vinden. Aan het eind van dit artikel blijkt dat Dodge MacKnight instemde met het gebruik van zijn voor- en achternaam. Ook die instemming heeft Vincent voortvarend in zijn schilderij verwerkt!
Herfst
Vincent schreef in een brief over het schilderij dat de geel en oranje kleuren onder de luifel van het café, de kleur blauw sterker doet uitkomen. En blauw is ook een kleur die in het algemeen met “water” wordt geassocieerd.
Echter, door het sterrenbeeld Waterman naar de situatie van 21 september 1888 aan de hemel te plaatsen, benadrukt Vincent het begin van de (regenachtige) herfst. Het is ook om die reden dat hij de kleuren groen, bruin, geel en oranje accentueert. Dat zijn typische kleuren die je in een loofbos ziet ten tijde van de herfst.
Maar dan heeft hij het wel over de herfst in Nederland en niet over die in het dorre Zuid-Frankrijk! “Caféterras bij Nacht” herinnert niet alleen aan Nederland, maar ook aan het Eeuwig Edict. Dat valt af te leiden uit het voorste terrastafeltje, dat voor het effect een kwartslag naar rechts dient te worden gedraaid. Onder de foto wordt ingegaan op de reden daarvan.
Het tafeltje geeft met het onderstel duidelijk tweemaal een letter “E” aan, waarvan eenmaal gespiegeld. “EE” kan worden gelezen als de afkorting van het al genoemde Eeuwig Edict.
De Aardappeleters en Caféterras bij Nacht
Mijn onderzoek wijst uit dat veel schilderijen en tekeningen van Vincent van Gogh met elkaar samenhangen. Dat geldt in dit verband ook voor Vincents beroemde schilderij “De Aardappeleters” (1885).
Het blijkt namelijk dat het met een kwartslag gedraaide terrastafeltje overeenkomt met een detail op Vincents geheime klok op dat beroemde werk. Over deze klok kun je in dit artikel op deze website meer lezen..
Bij de afbeelding rechts dient vermeld te worden dat ik dit detail op “De Aardappeleters” met behulp van de website van het Van Gogh Museum sterk heb uitvergroot. Ook heb ik de afbeelding lichter gemaakt voor een betere zichtbaarheid van de symbolen. Vincents naam heb ik uiteraard zelf toegevoegd. Dat is volgens mij zijn bedoeling geweest vanwege de twee beginletters van zijn voornaam (VI) op de plaats van de twaalf.
De overeenkomst van beide afbeeldingen wordt zelfs zo ver doorgevoerd, dat de verticale strepen van het licht verhoogde caféterras bij draaiing zoals op de afbeelding een “= teken” vormen. Het als schijf vertoonde tafelblad is in werkelijkheid natuurlijk rond, net zo rond als de wijzerplaat van een klok.
Het spoor leidt naar Malta
Het “3=E”-principe dat ik hierboven beschreef, heeft nog een tweede betekenis. De letter “E” staat in het alfabet op de 5de plek, zodat in die zin de cijfercombinatie “3=5” of “5=3” ontstaat. Verder staat links van deze combinatie op de wijzerplaat de letter “O“, de plaats waaromheen denkbeeldig de wijzers van de klok draaien.
Deze letter/cijfer-combinatie kun je lezen als “O-DRIE-IS-E“. Een anagram hiervan is “IDEE SOIR“. In het Frans: een “idee” om de “soir” (= vertaald: avond) door te brengen.
Dit is een bijzondere conclusie. Het betekent namelijk dat Vincent al in 1885 (bij het schilderen van De Aardappeleters) wist dat hij op enig moment in de toekomst een schilderij met een dergelijke codering zou maken.
Maar er is ook een meer diepgaande oplossing mogelijk. In mijn artikel over de geheime codes van Kasteel Geldrop gaf ik al aan dat de getallen 35 en 53 aaneengesmeed een breedtegraad kunnen vormen: 35° 53′ (NB). Nu wordt ook duidelijk hoe de hiervoor genoemde letter “O” toegepast kan worden. Namelijk als symbool voor een graad: ..°.
Schaakbord
Op de breedtegraad 35° 53′ NB ligt onder andere de Maltezer hoofdstad Valletta, die is opgebouwd als kleine vierkanten en rechthoeken.
Valletta is een vooraf geplande stad, wat zich uit in het patroon van een schaakbord waarmee de straten binnen de vesting zijn aangelegd.
Malta is bekend van de Order Of Malta (O.O.M.) – zie dit artikel. Valletta en Malta zijn bovendien bekend om de Soevereine Militaire Hospitaalorde van Sint-Jan van Jeruzalem, van Rhodos en van Malta. Hiervan afgeleid is de Johanniter Orde (JO) die ook in Nederland geschiedenis heeft gemaakt. Dat valt echter buiten de kaders van dit artikel. Twee details lijken evenwel belangrijk: Vincent schenkt in verschillende werken gecodeerd aandacht aan zijn oom Jan, die voluit Johannes heette. En de echtgenote van Vincents broer Theo werd steevast Jo (van Johanna) genoemd.
Het jaartal 1311
De hiervoor genoemde Orde van Malta kan niet los worden gezien van de Tempeliers. In het Engels: de Knight Templars. De overeenkomst met de naam “Dodge MacKnight” is evident. Maar Vincent had slechte ervaringen met het verwerken van de namen van vrienden in schilderijen. Dat was al eens gebeurd bij “De Aardappeleters”, toen Vincent zijn adellijke vriend Anton van Rappard zonder toestemming te vragen vereenzelvigde met boer Antonie van Rooij. Het voorval zette de toenmalige vriendschap op scherp. Vincent trok zijn omissie pas in 1889 recht via een gecodeerde datum op zijn schilderij “Sterrennacht“.
Enfin, terug naar de naam Dodge MacKnight. Behalve het woord “Knight” (ridder) zag Vincent hier ook het Engelse woord “night” (= nacht) in terug. Een woord dat perfect bij zijn schilderij paste.
De letters die daarna overbleven zijn: “dodge mac k“. Daarvan kan het anagram (letterwisseling) “code dag mk” worden gemaakt. Een “dag” kan op een deel van een jaar slaan, dus zouden de letters “m-k” naar hun rangnummer in het alfabet kunnen slaan op 13-11? Het jaar 1311? De vraag blijft dan welke dag in dit jaar wordt bedoeld.
Concilie van Vienne
Het blijkt dat ik met deze decodering ben gestuit op een belangrijk gegeven in de geschiedenis van de Tempeliers. Kennelijk wilde Vincent dat aspect in het geheim delen. In 1311 begon het door paus Clemens V (1264-1314) ingestelde Concilie van Vienne (VI-enne), op aandringen van Filips IV van Frankrijk (1268-1314). Clemens liet via dit concilie onder andere onderzoeken of het mogelijk was om de wens van Filips te realiseren: het opheffen van de Orde van de Tempeliers via een proces. Uiteindelijk kwam het niet tot een proces, want later besliste paus Clemens V zelf om de orde op te heffen – onafhankelijk van het concilie.
Rijkdommen
De dag in 1311 waarop het Concilie begon was 16 oktober (16-10). Als ik dit gegeven loslaat op het Eeuwig Edict, dan volgt wet 16, woord 10 = t’aliëneren. In anagram: liet eren na. Dat slaat duidelijk op paus Clemens V. Want in plaats van de “Ridders van Christus” te eren vanwege hun goede werk, liet deze paus zich beïnvloeden door de koning van Frankrijk. De failliete Filips IV had bij de Tempeliers leningen uitstaan, die hij niet kon terugbetalen. Mede daarom was hij uit op de legendarische rijkdommen van deze machtige Ridders.
Waar de schatten van de Tempeliers na hun ondergang uiteindelijk zijn gebleven, is onderdeel van een breed internationaal raadsel. Ik doe al jaren onderzoek naar dat raadsel en ik hoop op redelijk korte termijn met oplossingen daaromtrent te komen.
Breedtegraden
Eerder in dit artikel gaf ik aan dat Vincent de instemming had van Dodge MacKnight om zijn naam gecodeerd in het schilderij te verwerken. Vincent heeft veel moeite gedaan om deze toe- c.q. instemming mee te nemen in zijn werk. Daaruit blijkt wel hoe belangrijk hij dat vond.
De codering hiervan geschiedde geheel via breedtegraden (die veranderen nooit) en het Eeuwig Edict van 1611. Hier kun je de wetten van het Edict eventueel zelf nalezen. Eerst nam Vincent de breedtegraad die valt af te leiden uit het onderstel van het tafeltje op het caféterras: 3=E, ofwel 3=5 / 5=3, ofwel 35° 53′, breedtegraad van met name de stad Valletta op Malta.
Wet 35 heeft maar 47 woorden. Deze wet 35 verwijst daarmee naar de 47 wetten van het Edict. In het geval van een tekort aan woorden is het binnen de Code de bedoeling om vanaf het begin weer gewoon door te tellen. Het 53ste woordje dat op deze manier wordt gevonden is: “by“.
Vervolgens nam Vincent de breedtegraad van het café in Arles. Die is: 43° 40′. Het 40ste woord van wet 43 is: “van“. Het woordje by duidt op een plaatsnaam. Maar van is een voorzetsel, dat wil zeggen, op het eerste gezicht. In Turkije blijkt echter de plaatsnaam Van te bestaan, met als breedtegraad 38° 30′. Het 30ste woord van wet 38 is: ende. Dit laatste woord duidt kennelijk tegelijkertijd het “ende” van de codering aan.
Abdij van Montmajour
Van de combinatie “by-van-ende” maak ik nu: (in anagram) neven abdy (= naast abdij). In de omgeving van Arles heeft Vincent tientallen keren de abdij van Montmajour bezocht. Deze abdij ligt deels als een ruïne op een heuvel, waarvandaan Vincent naar het oosten toe een prachtig uitzicht had over de vlakte van La Crau. Strikt genomen ligt deze vlakte dus naast de abdij. Let op: er bestaat in het departement Var nabij de stad Toulon een gemeente “La Crau”. Die staat los van de Vlakte van La Crau naast Montmajour.
In zijn codering ging het Vincent om de naam “La Crau“. Dat is in anagram “cru aal“, waarbij de letters “ci” missen om er het woord cru-ci-aal van te maken. Want dat was het voor Vincent: het was voor hem cruciaal dat Dodge MacKnight instemde met het gebruik van zijn naam in Vincents werk. De vlakte van La Crau ligt bij de abdij, tussen Fontvieille en Arles in.
Definitieve instemming
Ook de letters “c-i“, vertaald naar de cijfers 3 en 9 naar hun rangschikking in het alfabet, dienen vervolgens afgezet te worden op het Eeuwig Edict: wet 3, woord 9, geeft: ende. Meteen ook weer het “ende” van deze codering.
Ik toonde hierboven aan dat “ci” mist (ontbreekt) uit “cru(ci)aal”. Met andere woorden, “ci” (= “ende”) mist. Dus: ende mist (= in anagram) stemde in.
Conclusie
Zoals ik Vincents schilderij zie, denk ik dat het een onderdeel is van een scala aan internationale aanwijzingen naar de nog steeds verborgen schatten van de Tempeliers. Vincent verwerkte zijn codes in opdracht van vrijmetselaars of een aanverwante organisatie.
